Heeey peeepz, mede door mijn allerliefste vadertje zal ik jullie weer een verhaaltje aan de neus hangen.. aangezien er toch een helehoop mensen het wel leuk vinden om te lezen wat ik allemaal uitspook hier!

Okee nu moet ik even heeel diep gaan graven.. want jah het is alweer 4 maanden geleden ofzo dat ik de Tongariro crossing heb gedaan met 3 fantastische andere chicks!

Vrijdag was het dan zover.. Vera en Brandy hadden smidsags de huurauto opgehaald en savonds rond een uurtje of 8 werden pauli en ik ergens vandaan gehaald en konden we dan eindelijk die kant op rijden! Nog geen 40 minuten onderweg of we reden een file tegemoed.. kort daarvoor had een auto een best ongeluk gehad en lag over de kop (Geen idee hoe dat is afgelopen eigenlijk). Een geluk bij een ongeluk voor ons dan weer was dat het kort geleden gebeurd was dus wij niet al te lang in de file stonden.. (Foei Rixte.. dat hoort niet). Toen we eenmaal weer snelheid maakten en een goed muziekje eronder hadden konden we onze reis weer voortzetten! Whoop whoop! We moesten een behoorlijk eindje rijden en zouden pas rond middennacht bij ons hostel aankomen dus die file was niet heel fijn. Gelukkig was de sleutel voor ons klaargelegd dus wanneer we daar aankwamen konden we gelijk onze prive kamer in! Hoppaaa daar waren we dan.. spullen gedropt bedden verdeeld en dan moesten we ook maar gaan slapen want sochtends vroeg moesten we dan toch echt die hike van 19,4 km gaan doen.

Goooooeeeedemorgen!!! Het zonnetje schijnt de lucht is blauw, ervaren hikers?! Hah wakker worden en gauw! Hah das weer genoeg gerijmt voor nu haha. We moesten alweer vroeg opstaan om de shuttle te pakken die ons naar het begin van onze tocht bracht! Met goeie moed begonnen we te lopen. Nou dat gaat maar goed, niet te stijl.. raak er maar niet te gewend aan zei brandy, het zal niet zo blijven hahah en inderdaad na goedwel een uurtje te hebben gelopen kwamen er bij een grote platte plek waar tevens ook de laatste plek was om voor de hike nog te kunnen plassen.. maar de bikkels die we zijn hebben dat niet nodig en gaan geen 3 uur in de rij voor de wc staan wachten haha. Ook na dat punt werd de tocht toch wel ineens een heel stuk stijler invergelijking met het eerste stuk. We hadden met elkaar afgesproken de tocht op ons eigen tempo te lopen aangezien het erg lastig is als je je tempo op iemand anders moet aanpassen. Zodra we op een punt aankwamen waar het kon zouden we weer even wachten op elkaar, de nodige foto's nemen, misschien iets eten en drinken en weer door! Na het eerste echte stijle stuk kwam ook al snel de zon boven de berg uit en werd het wel behoorlijk warm met wel drie lagen aan.. dus werd het hoogtijd om wat uit te trekken! Hoppaa daar kwamen we weer achter een steen vandaan in een ander tenui.. hmm ik kijk even naar beneden en denk goed gedaan Rixte.. wat heb je toch weer goed nagedacht over je kleren. Ehumm niet echt dus! Daar stond madame dan geheeel in het wit op een zo goed als zwarte berg. Al kwamen er een paar leuke plaatjes uit hoor want Vera was helemaal in het zwart dus dat werd een leuk yin yang contrast. Goed nadat we mijn outfit even hadden uitgelachen en ons ingesmeerd hadden tegen de zon konden we onze reis weer voortzetten!

Het feit dat je langs Mount Doom loopt en daadwerkelijk stukken herkent uit de film is wel zo ongelofelijk bizar! Ik kan het bijna niet uitleggen hoe bijzonder ik het vond om op die prachtige plek te lopen maar het was zo geweldig! Natuurlijk vraagt dat er ook naar om een scene uit lord of the rings te spelen vlak voor onze lunchbreak. Welke scene? Ohjah bijna vegeten.. het is niet een scene die zig daadwerkelijk op die berg afspeeld maar ik moest even smeagol na doen die de ring vond, em om deed en verdween... Nadat we een dik half uur geluncht hadden, de nodige fotos geknipt hadden en van het geweldige uitzicht hadden genoten moesten we uiteraard onze tocht maar weer voortzetten! Na een poosje kwamen we bij de gelekrater uit en jaa mensen hij is geel! Met mooi uitzicht op Mount Doom! Weer een stuk verder omhoog kwamen we op een plek uit die prachtig uitzicht had aan de andere kant van de berg en weer op de gele krater met Mount Doom daar achter. Na weer een paar dit keer wat riskante (living on the edge) foto's genomen te hebben snel in de rij gaan staan om te wachten voordat we het smalste stuk van de hele tocht konden beklimmen.

Volgens mij snappen sommige mensen niet dat mensen die in de rij staan het niet zo leuk vinden als je ze dood leuk passeert zonder te wachten..Al resulteerde dat wel in een leuk lord of the rings momentje! We stonden nu zo'n bijna 45 minuten te wachten als het niet langer was.. we waren wat met elkaar aan het kletsen en vooral onze irritaties aan het uitspreken over de mensen die ons maar bleven passeren en vordrongen.. (MENSEN.. WE STAAN NIET VOOR DE LOL IN DE RIJ!!) Tot ik er schoon genoeg van had en het pad verspreidde met mijn brede lichaam en Gandalf na deed en schreeuwde, You Shall Not Pass!!! Tot groot vermaak van de andere mensen die ook in de rij stonden en zich er ook wel zwaar aan irriteerden.

Eindelijk.. na lang wachten konden we dan eindelijk die dunne glibberige pas beklimmen! Nu was er voor ons in de rij een moeder de tocht aan het doen met haar denk ik 4 jaar oude dochtertje en kon je aan alles merken dat moeders toch wel echt 7 kleuren aan het schijten was om dat smalle stuk te klimmen. Ze wou het liefst omdraaien en weer terug lopen maar we raakte wat aan de praat en ik stelde voor om samen met z'n tweeen haar dochtetje aan de overkant te helpen. Zo gezegt zo gedaan en ik ging voorop, een paar tricky plekjes en zwetende handjes verder (voor mams) waren we veilig aan het einde van de dunne klim gekomen en was de moeder heel dankbaar dat ik haar wilde helpen.. het laatste wat ik haar dochtertje nog hoorde zeggen tegen haar moeder was Why are you always so scared?! Waarop mams reageerde You wait untill you're my age. En ze rendde en huppelde weg alsof er niks gevaarlijks was gebeurd hahah.Dat deed me wel een beetje denken aan mijn moeder in Tsjechië toen ik zo'n klein duimpje was!

Eenmaal voorbij het dunne stuk werd het een heel stijl stuk weer naar boven en ik was zo zat van het wachten daar beneden dat ik in volle vaart de tocht omhoog deed. Voor iedereen boven was had ik werkelijkwaar (het zal je bijna vervelen) een briljant mooi panoramisch uitzicht over alles! Op een steen bijgekomen van de enorme klim en wachtende tot mijn reisgenootjes ook allemaal boven op de berg waren konden we aan onze laatste klim omhoog naar de rode krater bewandelen. Dit was ongeveer na 4 uur omhoog hiken! Na voor het laatst een glimp van het uitzicht te hebben genomen konden we nu de lange weg naar beneden wandelen. Al was het eerste stuk niet echt wandelen wat we deden want het was zulk zacht zand dat je er een soort van mee naar beneden moesten glijden. Dat was echt super geniaal om te doen veel mensen waren bang om op die manier naar beneden te gaan.. veelste bang om te vallen.. met die goede moed stormden Veer en ik de berg af en hebben we er hard om gelachen! Met mooi uitzicht op super blauwe kleine meren die heeul erg stonken naar rotte eieren struunden ee naar beneden en hadden we weer even op onze reisgenoten gewacht voor uiteraard een beste fotosessie haha.

Na de kleine stinkende meertjes moesten we weer verder richting 1 groot heel blauw kratermeer wat er fantastisch uitzag. Veer, Pauli en ik moesten ook super nodig plassen maar jah als je op zo'n berg rond waggeld moet je niet verwachten dat je daar een beetje privacy hebt met 1.500 andere mensen op die berg.. hoe ga je dat dan oplossen? Kijk dan om je heen naar een grote rots ga erachter zitten en hoop op t beste! Geen wc papier natuurlijk alleen had pauli welgeteld 1 zakdoekje.. die in 3en gescheurd en zo eerlijk gedeeld hahah. Na onze heerlijke plaspauze waren we ook weer herenigd met Brandy en vervolgden we onze weg weer. Op een gegeven moment liepen we op een smal paadje waar je niet zo gemakkelijk kon inhalen dus liepen we een poos achter een mevrouw met een zwaar irritante broek aan haha. Ik weet niet wat voor broek die vrouw aan had maar elke keer (en dat was bij elke stap) als haar bovenbenen langs mekaar bewogen kwam daar een vrij onaangenaam geluid vanaf. Eerst was het wel grappig maar als je daar 10 minuten achter loopt word het wel zwaar irritant haha. Aah eindelijk werd het pad iets breder en renden we met zn 3en als idioten om haar heen. Hier en daar namen we een snelle drinkpauze om ook onze zere voetjes wat te laten rusten. Op een gegeven moment waren we al zo'n stuk met zn 3en aan het lopen dat we weer even op onze compagnon wachtten.. na 5 minuten nog niks te zien.. 5 minuten later.. het enige wat toen voorbij kwam was mevrouw met haar vervelende broek, hmm waar zou brandy zijn.. nog eens 5 minuten gingen voorbij en jaa hoor in de verte zagen we haar lopen! Gezamelijk liepen we weer verder maar na een tijdje waren we al niet meer compleet. Wij liepen wat sneller want we wouden er nu toch wel echt heel graag zijn hoor met onze zere voeten! Daar kwamen we dan op een punt wat zigzaggend naar beneden ging.. nog noooit heb ik zo iets deprimerends in mn leven gezien.. je staat boven aan een berg kijkt naar beneden en ziet het wc hokje al staan maar de weg gaat kronkelend en heel langzaam naar beneden wat ongeveer anderhalf uur duurt.. Daar aangekomen een snelle pauze en met wat frustraties verder.. we hadden namelijk nog 2 1/2uur om onze laatste shuttle te halen en we waren (en konden het nog niet zien) nog niet bij het bos gedeelte en vanaf daar zou je nog anderhalf uur door het bos moeten lopen.. Veer was al weer begonnen dus ik nam ik een soort van sprintje naar haar toe en liepen we weer samen. Arghhh alles doet pijn en we wilden er zo graag zijn.. wat ga je dan doen om het laatste van de tocht toch nog leuk krijgen.. juist jullie snappen het hahah.. luid en duidelijk Nederlandse hits zingen en recorden met vera's gopro! 2 andere meiden liepen voor ons en konden er lekker van meegenieten haha die vonden dat wij nog goed gezind waren zo aan het zware einde van de tocht! Dat was het enige wat ons op de been hield haha. Nadat we waren uitgezongen kwamen we dan eindelijk bij het bos aan en begon het laatste en het zwaarste van onze tocht... genaamd trappen!! Alles doet al pijn en als je dan nog weet ik veel hoeveel trappen naar beneden moet lopen waarvan alle klappen op je zere plekken vallen is dat zwaar jah! Op een gegeven momeng hadden we ons klaaguurtje gehad en ging de knop op nul en alleen maar lopen en lopen! Hopen dat we onze shuttle nog konden halen!

Yeeeaaaah omg we did it!! We zijn optijd voor onze shuttle en holy crap we hebben gewoon de tongariro crossing van 19,4 km gedaan! Super trots op ons dat we het gehaald hadden en zelfs nog tijd over hadden! Ook brandy die achter ons liep kwam ook optijd nog het bos uit struunen en daar zaten we weer om 17.00 uur met zn allen in de bus terug naar ons hostel!! Compleet uit et veld geslagen plofte we op ons bed en gingen we 1 voor 1 douchen en bijkomen! Daarna hebben ee ergens een hamburger gegeten en nee geen macdonalds burger want die was niet in de buurt haha. 21.00 uur zo moe als een olifant die 8 uur achterelkaar op en neer heeft gesprongen lagen we lekker in bed en konden we heerlijk gaan slapen om de volgende dag weer optijd de huurauto in konden leveren!

Alles weer ingepakt en in de auto gedropt konden we weer terug richting Auckland rijden.. lekker muziekje erbij, een vervelde zwarte mug en een lege fles water.. juist Bammnn!! Met een boze brandy achter het stuur schoot ik keihard in de lach! Oeeps Niet zo goed nagedacht dat ik mensen kon laten schrikken (vooral de bestuurder) met mijn attack op de zwarte mug.. ze dacht dat we een klapband ofiets hadden en vond mijn actie niet zo grappig als dat ik em vond haha. Ik hoor de vraag al.. en die mug? Jahaa die hebt ik toch maar even met een leeg flesje water van het leven beroofd mwahaha! Missie geslaagd, steld mij ook weer gerust, was mn actie niet voor niets hahah. Om 15.00 uur moesten we de auto weer ingeleverd hebben al lukte ons dat niet helemaal en kwam ie 15 minuten te laat aan doordat we nog in de file hadden gestaan.. Maar goed auto weer volgetankt, sleutel gedropt en brandy ging naar huis pauli ging weer naar huis en Veer en ik hadden nog geen zin om naar huis dus besloten om met ons goed gevoel voor richting naar de stad te gaan en daar lekker wat te eten! Uiteindelijk na een super weekend moesten we ook weer naar huis en kwam er weer een einde aan een super fantastisch weekend!!

Sorry mensen dit is weer een lang verhaal.. ik kan het ook gewoon niet kort houden..
Dankjullie wel weer voor het lezen hoop dat ik weer een leuk verhaal heb neergezet en laat het vooral achter in een reactie!! Houd ik van! ^^

Liefs Rixte!