Heeey Lieve allemaal,

Ik dacht laat ik toch maar eens proberen om iedereen die daar interesse in heeft een blog van mijn avontuur bij te houden! Ik wil jullie nu alvast vertellen dat ik niet de beste schrijver ben maar ik zal mijn best doen om er iets leuks van te maken.

Goed.. dan zal ik nu beginnen!

Zondag 24 januari kwam ik thuis na een gezellige avond bij een oud collega van de vrijbuiter. Toen ik thuis was was het kwart voor één snachts thuis. Tot mijn grote verbazing was de garage deur opslot en alle lichten waren al uit.. Jaa inderdaad oepsie dacht ik hoe moet ik nu naar binnen komen.. moet ik dan toch mijn laatste nacht die ik dacht in mijn eigen bed te slapen op de achterbank in de auto moeten slapen?! Nee ik wilde wel in mijn eigen bed slapen hoor! Maar jah wat moest ik doen, mama zat in de nacht dienst dus die kon niets doen en papa lag in bed, Toch heb ik maar geprobeerd papa te bellen om te zien of hij nog wakker was of dat ik hem wakker kon krijgen. Gelukkig kreeg ik daar een vader aan de telefoon en kon hij tot grote vreugde van mij de deur voor mij openen! Tsjah nu was ik wel binnen maar ik was niet moe en vrij zenuwachtig over de volgende dag! Mijn bagage was nog niet helemaal op het juiste gewicht dus het spul ging van de ene kant naar de andere kant en van de ene koffer naar de andere koffer. Tot een uur of drie snachts was ik daar mee bezig en het was nog niet klaar, maar ik werd moe dus besloot ik maar te gaan slapen.

Ik werd wakker en oeps het is maandag 25 Januari, daar was dan toch echt die ene dag aangekomen dat ik helemaal in mn uppie naar de andere kant van de wereld vertrok. Met een brok in m'n keel en een heel nerveus gevoel stond ik dan toch maar op van bed want ik had nog een drukke dag voor de boeg. Ik was nog met papa naar de stad geweest om de laatste paar dingetjes in te slaan voor jahwel mijn reis naar Nieuw Zeeland! Het was ongeveer half vier smiddags dat papa en ik Tsjerd (mijn broer) uit de stad hadden meegenomen en weer thuis waren. Snel nog een laatste keer onder de douche, mijn reis kleren aangetrokken, nog in alle hectiek mijn bagage in orde zien te krijgen want ik moest ineens nog anderhalfe kilo overhouden van Hanneke (mijn zus) voor een paar Fantastische cadeautjes.

17.35 uur was dan het moment aangebroken dat alles in de auto zat en dat we naar het vliegveld moesten rijden (het liefst deden we dat al 20 minuten eerder, maar er moest op het laatste moment nog van alles gebeuren). Ik zat samen met Selma in haar auto en we moesten eerst nog langs Drachten om Jelina daar van haar school op te halen. Toen we eenmaal opweg naar Schiphol reden had ik nog even mn laptop tevoorschijn gehaald om nog wat dingetjes op mijn I-Pad te zetten. Pfoeh dat was gelukt.. weer een zorg minder. Steeds meer kreeg ik een rustiger gevoel over het vliegen betreft, ik kreeg er gewoon zin in om eindelijk mijn droom waar te maken en te vertrekken naar Nieuw Zeeland. We hebben het ontzettend leuk gehad in de auto en ondanks alle drukte en lichtelijke file zijn we optijd aangekomen op Schiphol!

Tijd om in te checken! Nu moest ik dan toch echt mijn bagage inchecken.. In de wachtrij om in te checken stond ook een meisje dat als Aupair naar Nieuw Zeeland ging. Goed inmiddels stond ik dan voor aan de rij.. mijn beurt.. met zwetende handjes liep ik naar een ontzettend vriendelijke mevrouw die mij met alles hielp en goed uitlegde wat ik moest doen. Tijd om mijn koffers te wegen.. Yes, precies het goede gewicht dus dat was een hele opluchting. Alles was gedaan en gevraagt bij de incheck-balie dus nu was het toch al bijna tijd om afscheid te nemen. Nog snel even naar de wc geweest met mn vriendinnetjes en toen was het tijd om dag te zeggen.

Het afscheid nemen van iedereen die me lief is was erg moeilijk, zwaar en een groot tranendal! iedereen één voor één voor het laatst in 2016 knuffelen en vasthouden.. jaa dat is niet makkelijk en zet je wel even aan het denken. Goed.. heb ik iedereen gehad?! Dan lopen we nu naar de plek waar ik door de poortjes moet gaan. De anderen bleven staan maar ik moest door lopen.. denkend waar ben ik in vredesnaam aan begonnen! Veel omkijken en zwaaien en op een gegeven moment was daar het punt bereikt dat ik ze niet meer zou kunnen zien.. nog één keer omkijken en zwaaien en dan doorlopen naar de douane. Al huilend liep ik naar de plek waar ze de handbagage checken en een bodyscan (ofzoiets) maken. Toen ik al mijn elektronica in de bak had gelegd droogde ik mijn tranen en dacht ik, kom op Rixte we gaan er het beste van maken! Alles was goed met mn bagage en de bodyscan was uiteraard ook prima. Precies optijd kwam ik bij mijn gate. Ik zat net en op dat moment mocht ik ook al boarden. Dus stond ik maar weer op en liep ik het enorme vliegtuig in dat mij en alle andere passagiers naar Dubai brachten.

Dubai!! Yeaah we zijn (na 6.35 uur) veilig geland en vrij vol van de maaltijd die ik in het vliegtuig gekregen had. Mijn enige 2 punten waren dat ik super dorst haden ontzettend moe was. Ach joh dan koop je toch gewoon even een flesje water op t vliegveld. Alleen eerst wilde ik mijn vervolg tickets ophalen. Zo gezegt zo gedaan, mijn tickets waren geregeld dan kon nu de reis beginnen voor een flesje water. Gevonden!! Wilde ik betalen.. jaa je snapt het denk ik al.. geweigerd.. goed nog een keer proberen dacht ik.. weer geweigerd.. Alles wat ik wilde betalen werd geweigerd. En ja daar sta je dan met ontzettende dorst op een onbekend en ook nog eens het drukste vliegveld van de wereld. Gelukkig vond ik op de plek waar ik moest wachten een wc met een drinkwater fontijntje, dus heb ik daar maar een half uur boven staan te lurken! Eindelijk mochten we dan boarden voor vliegtuig dat ons naar Brisbane (Australië) bracht.

Brisbane!! 14.15 uur later zijn we daar dan eindelijk. Ik heb wel geslapen in het vliegtuig gelukkig maar of dat nou comfortabel konden noemen.. niet echt. Maar goed ik had weer wat meer energie. In het vliegtuig werd verteld als je door zou reizen naar Auckland, moest je naar gate 75 gaan. Dus ja dan doe je dat netjes. Snel even naar de wc geweest en daar had ik ineens wifi snel even met thuis ge-appt en gebabbeld en toen weer door. ik stond in de rij om weer te boarden bleek dat ik niet bij gate 75 moest staan maar bij gate 82! My goodness tot mijn grote schrik werd ik op t vliegveld omgeroepen dat ik als enige nog moest boarden en dat het vliegtuig op mij aan het wachten was. Met de blackout die had schiet je dan ook niet heel erg op maar de mensen zeiden dat ik naar gate 82 moest gaan. Al rennende ging ik die kant op. Uiteraard.. schoenveters gaan los.. koffertje flikkerd 10.000 keer om maar jah stoppen met rennen kan niet.. als de grootste mongool die je op een vliegveld kan treffen rende ik door de hal heen om bij mijn gate te komen. Halverwege kwam er iemand van het vliegvel mij tegemoet lopen en vertelde de boardingsmensen dat ik eraan kwam. zeer buiten adem van onder andere de paniek kon ik toch mededelen dat ik in het vliegtuig zat! Whoop Whoop gehaaald! Ongeveer 3.30 uur later waren we dan aangekomen in Auckland ( New Zealand )! Damn right I'm still alive!

Auckland!! Na dat ik uit het vliegtuig was gestapt was het een kwestie van bordjes volgen, snel nog even naar de wc en door naar weer een bagage check ding geval. Daar doorheen gekomen kon ik mijn luchtruim koffer weer in de armen slaan. En jaaaa daar was ie.. mijn prachtige en enorme koffer maakte een rondje en kwam bij de zeer opgeluchte eigenaar terecht! De laatste paar dingen werden gechecked en daar stond ik dan.. in een prachtig doorweekt regenachtige Niew Zeeland! En dan.. jaa dat dacht ik ook. Ik vroeg aan een taxi hoeveel het zou kosten als hij mij naar mijn bestemming zou rijden. Zegt die allerbeste man als je een stukje rechtdoor loopt is daar een airport shuttle van het hotel die je gratis ophaalt! Nou waauw! Wat geweldig de gemiddelde taxi chauffeur in NL zou zoiets niet snel zeggen. Goed toen ik daar stond kwam ik een ander meisje tegen die ook Aupair werd maar ze verbleef niet in hetzelfde hotel als ik. Al snel kwam daar nog een meisje bij staan die ook Aupair werd en zij verbleef wel in hetzelfde hotel. Met veel vraagtekens bekeken we het papier nog maar eens en kwamen we er achter dat we een nummer moesten bellen van het hotel om een shuttle te regelen. Zo daar gingen we het vliegveld weer in opzoek naar een telefoon. Na een paar minuten voor een telefoon te staan maar niet wetende of dat wel goed kwam heb ik toch maar even gevraagt waar we dat moesten bebellen. Niet daar waar we stonden in ieder geval! Op naar de plek waar het wel moest en al twijfelend wie daar over ging bellen pakte ik de telefoon en maakte een belletje.. Hmm leuk zacht achtergrond muziekje dacht ik.. nee dus dat was iemand aan de lijn maar ik kon hem niet verstaan dus hing ik maar weer op en probeerde het opnieuw. Ah jaa nu kreeg ik iemand aan de lijn doe ik wel kon verstaan en ze stuurdde meteen een shuttle naar ons toe. Toen we weer buiten stonden stond daar alweer een shuttle en we dachten woow die is snel klopt dit wel.. maar we stonden maar een beetje te wachten toen ik dacht oke ik vraag het wel weer even. maar goed dat ik dat deed want we mochten gelijk mee!

In het hotel aangekomen gelijk ingechecked Wifi gefixt en ge-appt met thuis dat ik veilig in het hotel was aangekomen! daarna gedouched want we gingen ergens buiten het hotel eten met 3 andere Aupairs die ook die avond al in het hotel overnachtte. De hotel shuttle bracht ons naar een winkel centrum waar we konden eten. Vrij hongerig dat we waren bestelden we wat eten, ik had samen met een ander meisje een ENORME burger die zij heel lekker vond maar ik vond de saus verschrikkelijk en dat bedorf mijn honger gevoel. Hoe gezellig het ook was we moesten toch maar weer terug naar het winkelcentrum want 2 meiden moesten nog een wereld adapter halen en we waren toch wel erg moe. Nadat de shuttle ons weer had opgehaald gingen we weer naar het hotel om daar heerlijk te gaan slapen in een kingsize bed voor mij ALLEEN! Voordat ik ging slapen kon ik nog snel even met mama skypen en daarna heerlijk geslapen voor mijn eerste oriëntatie dag!

Maar daar verblijdt ik jullie in mijn volgende verhaal wel mee want deze duurt al lang genoeg geloof ik..

Bedankt voor het lezen! en tot bij mijn volgende verhaal!

Liefs Rixte